แว่วเสียงเพลงพิณ

"นังเพลงเอ้ยยยยได้เวลาแล้วโว้ย" เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของแก้วผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ดังขึ้น

"รู้แล้วจ๊ะแม่" เสียงของเพลงตอบรับพลางใช้มือบางหยิบผ้าขาวม้ามาคลุมหัวเพื่อกันแดดพร้อมกับเดินลงบันได

"นี่เอาแกงไปให้ป้าเพ็ญด้วย"นางแก้วพูดแล้วรีบตักแกงส่งให้เพลงเพื่อที่จะให้เพลงเอาไปให้นางเพ็ญเพื่อนของตนอย่างเร่งรีบ

"แต่ฉันต้องรีบไปช่วยเขาลงแขกเกี่ยวข้าวนะจ๊ะแม่"เพลงพูด

"ข้ารู้ว่าเองไม่อยากเจอไอ้พิณมัน อย่ามาทำเฉไฉ" พูดแล้วก็ยัดเยียดแกงใส่มือของลูกสาวอย่างรวดเร็ว

ด้วยความจำยอมและความรีบจึงทำให้เพลงต้องจำใจนำเเกงไปให้ถึงที่บ้านของนางเพ็ญ

"อุแหม่ลูกสาวบ้านใครมาถึงบ้านผู้ชายแต่เช้า"ยังไม่ทันได้ตะโกนเรียกนางเพ็ญเสียงของพิณผู้เป็นโจทย์ของเพลงก็ดังขึ้น

" พี่พิณฉันก็เพียงแต่เอาแกงมาให้ป้าเพ็ญเท่านั้นมิได้มาหาพี่เสียหน่อย" เสียงหวานโต้กลับ

"พี่จักรู้ได้อย่างไรเล่าก็เรื่องที่ว่าเอ็งชอบพี่มันฉาวไปทั่วหมู่บ้านแล้ว"คนตัวสูงที่อยู่บนบันไดบ้านส่งเสียงแซว

"ฉันมิรู้ด้วยแล้ว" เพลงกล่าวด้วยความโมโหก่อนจะวางแกงลงที่บันไดบ้านอย่างกระแทกกระทั้นแล้วเดินออกไปด้วยอารมณ์ที่มิดีนัก

" ฮิ้วทนฟังเรื่องจริงที่ว่าเอ็งชอบพี่มิได้หรืออย่างไร"มิวายส่งเสียงไล่ตามหลังเพลงอีก

รออัพต่อ

23/01/2562